(برای دختران پاکدامن میهنمان که زیباییشان نه تنها نصف جهان، که کل جهان را گرفته است...)

بانوى سرزمین من!
زیبایى تو
زاینده تر از رودخانه هاست،
زیبایى تو
چهارباغ ترین شعرِ شهرِ ماست،
زیبایى تو
پل بسته روى شعر،
زیبایى تو
نقش بسته بر جهان...
گیرم اسید بپاشند
با بوى عطر و پیچش زلفت چه مى کنند؟
غمگین نباش!
زیبایى تو فقط زخم خورده است
زیبایى تو به چشمِ بدِ مرد خورده است...
گیرم
نامردهاى مرد
مناره هاى تنت را شکسته اند
اما تو همچنان
زیباى خفته ى تاریخ میهنى...