آماده باشي يا نه، بالاخره يک روز همه چيز تمام خواهد شد....!
ديگر نه طلوعي خواهد بود، نه دقايقي و نه ساعات و روزهايي....!
هم? چيزهايي که جمع کرده اي چه گنجينه باشد و چه بي ارزش، همه به دست ديگري
سپرده خواهد شد.
دارايي، شهرت و قواي جسمانيت رو به زوال خواهد نهاد .
کينه، خشم، نوميدي و حسادتها بالاخره روزي از ميان خواهد رفت.
همچنين، آرزوها، اميدها، برنامه ها و ليست کارهايي که بايد انجام مي شده، به پايان مي رسند.
موفقيتها و شکستها که زماني بسيار مهم به نظر مي رسيدند، ناپديد مي شوند.
و ديگر مهم نيست که تو از کجا آمده اي يا در پايان عمر در کجا ساکن هستي.
مهم نيست که زيبا يا باهوش بوده اي
حتي جنسيت و رنگ پوستت هم بي اهميّت به نظر مي رسد.
بنابراين آنچه اهميت دارد چيست؟ ارزش روزهاي تو چگونه اندازه گيري خواهد شد؟
آنچه اهميت دارد آن نيست که مي خري، آن است که مي سازي
آن نيست که دريافت کرده اي، آن است که بخشيده اي
آنچه اهميت دارد موفقيت تو نيست، تلاش توست.
آنچه ياد گرفته اي مهم نيست، آنچه ياد داده اي اهميت دارد.
آنچه اهميت دارد هر عمل درست، دلسوزانه يا فداکارانه اي است
که به ديگران قدرت، توانايي و انگيزه کافي براي تقليد از تو را مي دهد.
آنچه اهميت دارد، حس رقابت در تو نيست، شخصيت توست.
مهم نيست که چند نفر تو را مي شناسند، مهم اين است که وقتي مي روي، چند نفر جاي خالي تو را حس مي کنند.
آنچه اهميت دارد خاطراتت نيستند، خاطره هايي هستند که از تو در دل آنان که دوستت مي دارند برجا مانده است. مهم اين است که براي چه مدت، توسط چه کساني و براي چه در خاطره ها ماندگار شده اي.
زندگي کردن مسئله اي نيست که با يک تصادف اتفاق بيفتد.
آن يک پيشامد نيست، يک انتخاب است.
هنگامي که چيز زيبايي را مي بيني، اولين کاري که بايد انجام دهي، به شراکت گذاشتن آن با دوستانت است، هرجا که باشند. اينگونه است که زيباييها به معناي واقعي در سراسر دنيا پخش خواهند شد

من هرگز نمي نالم…قرنها ناليدن بس است…ميخواهم فرياد بزنم…!اگر نتوانستم سکوت ميکنم….