عزيزم درست ميگي ولي ما محکوميم که زندگي کنيم
ما محکوميم که اين چيزا رو تحمل کنيم
ما محکومين که شادي نداشته باشيم، اميد که جاي خود داره
ما به خيلي چيزهاي ديگه هم محکوميم که هنوز خبر نداريم تا اينکه بميريم تازه فکر کنم اون موقع هم محکوم به يه چيزاي ديگه ميشيم
بهترين راه بيخياليه
بيخيال همه چي

خوشحالم که چنين وبلاگي ديدم. يعني واقعا براي 6 سال داشتي مي نوشتي. هنوزم نمي تونم باور کنم. خوبه حداقل يه جايي رو پيدا کرديم که آدم يه کم از احساساتشو توش ببينه و احساس تنهايي نکنه. ممنون از وبلاگ خوبتون .