من که از آتش دل در غم تو مي جوشم *** مهر بر لب زده و از سر شب خاموشم

قصد جان تو کنم گر برسد بر دستم***تو مرا بين که چنين در غم تو مي جوشم

من کي آزاد شدم از دل تو زنجيرم***هندوي زلف مرا ميکشدو خاموشم

حاش الله که رسم بر طلبو طاعت خويش***اين قدر زجرتو را بر کمرو دوش کشم

هست اميد که بينم طرقي زلف تو را ***فيض ديده چه کند کي نوشم

پدرم هست ميکرد به سرم آهنگي***که جهان خلعت خالي به گزا بفروشم

خرقه پوشي من از غايت ديدار تو است***پرده بردار ز دل تا بتوان مي نوشم

من که خواهم که ننوشم به جز از خمر دلت***چه کنم بر سر راهم به جهان مدهوشم

گر از اين دست زند مطرب دل بر پوشم***شعر من بر تو کند وقت سماع آغوشم