سلام فيس بوک رو به خاطر تمامي گشودن ها و پاره کردن پرده هاي حجب وحيا مورد ملامت قرار ميدم . ما همه بازيچه ايم ودريچه هاي بازي که ساخته دست بشرن . ما همه با هم دوست و صميمي هستيم و اين فقط يک تمرين براي اغاز نخواستن هاست . اگر تو نباشي مهم نيست هستند کس نه کساني که مرا بخواهند و اين با عزت نفس ما هماهنگ نيست . نفس سرکش و رها شده من سخت نگير که اين نيز بگذرد . نخنديدن من با تو اي غريبه به خاطر حقير بودنت نيست به خاطر کوچک شمردنت نيست به خاطر بزرگ بودن من نيست تو را صميمانه دوست ميدارم به خاطر غريبه بودنت و به اندازه انسانيتت . در اين کنج هاي خالي زمان زيادند همانند من واين تمامي انرژي و هميت تفکرم است . با يک لبخند و جملات نا مفهوم از اطرافم گذر ميکنم و رها ميکنم انچه در ذهنت به من ميگذرد همانا که من مني جدايم از من هاي دگران . روزگار که مرا بدرد و چشم هايي که مرا بنگرند و لب هايي که به خنده گشوده ميشوند همه را ميستايم هم و از مرزهاي بناهاي ساخته شده ام ميگذرانم واخرين بلوک هاي لغزنده بنا را با تو جابجا ميکنم در شناخت تو و اين تمامي منيتم است . به فرد فرد شما خواهم بخت ودانه هاي خوشه هاي گندم را خواهم چيد تا ساقه اي قرص باشم . تا معده گاه گرسنگان چون مني را سير گردانم .
ساقه بشکسته من ....
زمان رسيدنت فرا نخواهد رسيد . تو سهم موريانه هاي در حال گذري . اصل رسدنت به شکستنت بود و اصل بودنت در لانه هاي تابستاني موريانه هاست .......
