ما آدما کوته بينيم قبلا تا جايي که ميشد جون ميزاشتن تا همه چيز حل بشه اما الان فقط رسيدن مهم

گذشت اون زماهايي که زن و مرد با وجود تمام مشکلات به پاي هم ميموندند.
الان خيليها دلشون ميخواد به روز باشن. روابط اصطلاحاً اجتماعي دوران مجرديشونو بعد از ازدواج داشته باشن و خيلي چيزهاي ديگه.
ديگه الان کسي طاقت تحمل سختي بداخلاقي طرف مقابلشو نداره
الان يک هوس زودگذر شده عشق
ديگه کسي نميخواد سختي رو تحمل کنه و همه حق خودشون رو داشتن بهترين خونه و ماشين و پول و هزارتا چيزه ديگه ميدونن و ميخوان راحت زندگي کنن و غيره...
نميخوام شعار بدم ولي واقعيت اينه هيچ چيز زيباتر از اين نيست يکيو دوست داشته باشي از ته دل و اونم همين حس رو نسبت بهت داشته باشه. اينکه حتي تو اوج نداري پشتت رو خالي نکنه و تنهات نذاره و بهت دلگرمي و آرامش بده از داشتن تمام ثروتهاي دنيا هم باارزشتره.
حرفام شعاري شد ولي واقعيت اينه که آرامش بزرگترين نعمت تو زندگيه و اين عين واقعيته
واسه ازدواج فقط و فقط کافيه طرفت از جنس خودت باشه و حسش با تو يکي باشه
دنبال چيزاي دست نيافتني نباشه که خودش و خودتو نابود کنه
اينم نظر شخصي من بود فقط همين

آيا مشخص کردي واسه رسيدن به نيمه ديگرتون چه بهايي رو بايد پرداخت کنيد.چه ارزش هايي رو بايد در خودتون ايجاد کنيد.چه عادتهايي رو بايد ترک کنيد.
دوستان شهيد بهشتي حرف زيبا و پرمعني داره :
بهشت رو به بها دهند نه به بهانه .
آيا واقعا ما در جهت رسيدن به خواسته هامون اقدام مي کنيم؟
آيا واقعا ظرف وجودمون رو براي رسيدن به مطلوب زندگيمون ساختيم؟
آيا از حرکت در جهت رسيدن به خواسته ها احساس خوب و شکرگذاري از خداوند رو داريم؟

به دوستان پيشنهاد مي کنم.
واسه يافتن نيمه گمشده زندگيشان حتما تو دفتري مشخصات شخصيتي اون رو با جزئيات توصيف کنند.
دوستان عشق رو نبايد تعقيب کرد بلکه شما اون رو جذب مي کنيد.