گذشت اون زماهايي که زن و مرد با وجود تمام مشکلات به پاي هم ميموندند.
الان خيليها دلشون ميخواد به روز باشن. روابط اصطلاحاً اجتماعي دوران مجرديشونو بعد از ازدواج داشته باشن و خيلي چيزهاي ديگه.
ديگه الان کسي طاقت تحمل سختي بداخلاقي طرف مقابلشو نداره
الان يک هوس زودگذر شده عشق
ديگه کسي نميخواد سختي رو تحمل کنه و همه حق خودشون رو داشتن بهترين خونه و ماشين و پول و هزارتا چيزه ديگه ميدونن و ميخوان راحت زندگي کنن و غيره...
نميخوام شعار بدم ولي واقعيت اينه هيچ چيز زيباتر از اين نيست يکيو دوست داشته باشي از ته دل و اونم همين حس رو نسبت بهت داشته باشه. اينکه حتي تو اوج نداري پشتت رو خالي نکنه و تنهات نذاره و بهت دلگرمي و آرامش بده از داشتن تمام ثروتهاي دنيا هم باارزشتره.
حرفام شعاري شد ولي واقعيت اينه که آرامش بزرگترين نعمت تو زندگيه و اين عين واقعيته
واسه ازدواج فقط و فقط کافيه طرفت از جنس خودت باشه و حسش با تو يکي باشه
دنبال چيزاي دست نيافتني نباشه که خودش و خودتو نابود کنه
اينم نظر شخصي من بود فقط همين