نظرات ياداشت به درک - ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد

+ Hamid

دليل اين حجم از ناراحتي فقط يه چيزه. اينکه شما در رفاقت يا هر چيزِ ديگه، تمام و کمال خودتون رو وقفِ اون کَس مي کنيد و مهم تر از همه، کاملاً صادقانه اين کارو انجام ميديد. اما ديگران ( حتي صميمي ترين رفيق ها حتي گاهي اعضاي خانواده (البته اعضاي خانواده کمتر پيش مياد) ) اينطوري در مورد شما فکر نمي کنن، شايد به ظاهر در مقابل شما مثل شما رفتار کنن، اما در باطنشون اتفاقات ديگري ميفته که توي مسائل عادي و روزمره بروز نميدن. يه اتفاق خاصي بايد بيفته تا ببينيد آيا همون آدمي که نشون ميدن هستن يا نه.!؟

ايرادي نداره، پيش مياد. احتمال داره بازم پيش بياد اما مهم اينه که شما تغيير نکنيد و هميشه کارِ درست رو انجام بديد. البته سخته، اما ميشه و بهتره که بشه، چون خدا ميبينه و مهم ترين چيز هم همينه و بس ...

پاسخ

اره بدترين مواقع هم مواقعي هست که از يه دوست نزديک اين چيزا رو ميبيني ... وگرنه کسي که دور باشه انقد ناراحت نميکنه آدم رو ... بايد خودمونو عادت بديم که تحمل و انتظار بيشتر و بدتر از اين ها رو داشته باشيم