به نظرم خواسته هاي دنيوي ته نداره . هر چقدر بري باز هم بالاترش هست و اين انسان رو از نظر رواني ارضا نميکنه ، به نظرم هدف بايد چيزي غير مادي باشه تا آدميزاد رو به آرامش برسونه ، انسانه و خواسته ها و آرزوهاي بسيارش که پله به پله ميرسه اما بازم ميخواد و اين ايجاد حس نبود ميکنه و اگر هم نرسه هم چون دوس داره داشته باشه باز هم اون حس به نوعي ديگر هست

بعضي چيزا رو نميشه گفت. هر کس بر اساس تفکرات خودش در موردش قضاوت ميکنه که اکثريت اين قضاوتا هم اشتباس. در کل خيلي اهل گله و شکايت کردن نيستم هميشه ديدم مثبت بوده به زندگي.ولي يه مدتيه هر موفقيت مالي و کاري و درسي که به دست ميارم هيچ حالي نميده. انگار تهش يه چيزي کمه . حالا اون چيز چيه که بايد جايگزين بشه تا حال دلم خوب بشه نميدونم چيه.