محرم که می‌آید؛دلت را با خودش می‌برد.
می‌برد و آن را منزه می‌کند، از زنگارهای روزگار.می‌شوید، عطرآگین می‌کند، صیقل می‌دهد، پاک می‌کند.
محرم که می‌آید؛دل‌ها خدایی می‌شود،چشم‌ها هم...
و آن را دلیلی نیست، به جز معجزه‌ی خون خدا.خونی که شراره‌های آن، تا قیام قیامت در دل ظلم‌ستیزان می‌جوشد.
