تو عمرم همچین فاجعه ای ندیده بودم
یه بیماری جدید: کرونا
انقد اوضاع وخیمه که میگن غیر موارد خیلی خیلی خیلی ضروری از خونه بیرون نرین
کسی رو نبینین
با کسی دست ندین
روبوسی نکنین
کلی شرکت ها و ادارت یا تعطیل کردن یا ساعت کار رو خیلی کم کردن
یه هفته س مرجانه رو ندیدم
سه هفته س تو خیابون راه نرقتم
موندیم تو خونه منتظر معجزه و آدما همینطوری دارن میمیرن
دارو کمه، مواد ضدعفونی و ماسک پیدا نمیشه ، بیمارستان ها غلغله س
میگن تا اردیبهشت اوضاع همینه
حبس بمونیم تو خونه تا مریض نشیم
تازه (اگر) نشیم!!
اگر ویروس با وسایلی که میخریم و با نونی که میخوریم نیاد به خونه مون
و اگر همسایه ای که از فاصله کمتر از یه متر بهمون سلام میکنه، کرونا نداشته باشه
این روزهای من، اتفاقا دارن هدر نمیرن
دارم رو برنامه نویسی که سالهاست عاشقش بودم کار میکنم
ولی خیلی خسته م
دلم ضعف میره برای یه دورهمی ساده
حسرت یه قدم ساده مونده رو دلم
حسرت چای خوردن تو نگین، کباب کثیف شهرداری، پنینی کافه گیلا
حسرت 3 تایی بیرون رفتن با مرجانه و فروع
همه مونده رو دلم
میدونم من تنها کسی نیستم که دیگه داره از کلافگی دیوونه میشه
همه خسته شدن
دارن میزنن به سیم آخر
کاش تو اون هواپیما بودیم و یهو میزدن منفجرمون میکردن تا اینکه به اجبار تو خونه زندانی باشیم و ترس از مردن بکشیم
میگن تموم میشه این روزا
خودم امروز برای اینستاگراممون نوشتم : تموم میشه این روزا
ولی ننوشتم چی از دست میره
ننوشتم چه دلتنگی هایی باید بکشیم تا تموم بشه این روزا
ذم عید و این سوت و کوری شهر و تعطیلی مغازه ها
انگار خاک مرده پاشیدن
آره ، خاک مرده هم پاشیدن
کم نمردن تو این مدت ، کم غذاب نکشیدن
خدا کنه دامن عزیزامون رو نگیره
خدا کنه زودتر تموم شه و هیچکسی رو گرفتار نکنه