اینکه بعد مدتها متوجه بشی منشا بیشتر ناراحتی هات چی بود خودش یه قدم بزرگه

فکر کنم همه ما تو برهه هایی از زندگیمون درگیر این مسئله ایم که ناراحتیم ولی واقعا نمی دونیم چرا

پرخاش میکنیم بدون اینکه بفهمیم چقدر عکس العملمون عجیبه

داد و هوار راه میندازیم و قهر میکنیم به بهانه های مسخره و دلیلش رو میزاریم پای درک نشدن

معمولا هم چراش وابسته به یه شرایطیه که همیشه یا ترس داشتیم از پذیرفتنش،

یا به خودمون قبولوندیم که ما و این حرفا ؟! من که عمرا !!!!

بنظرم حتی فهمیدن مشکلم خودش کشف بزرگیه

شاید این من بودم که نمیخواستم باورش کنم اما هست ...

اما بدون اونا دنیا خیلی رویایی تر میشد

الان میدونم دلخوری هام از کجا آب میخورد

میدونم پشت فکر و خیالها چی نشسته بود که مثل خوره افتاده بود به جونم

اما هنوز نمیدونم چه قدمی برای رفعش میخوام بردارم

اما درست کردنش از مهسای همیشه با پلن پشتیبان قطعا برمیاد